Ondanks het feit dat beide locaties meer dan een kilometer van elkaar verwijderd liggen, zijn er duidelijke overeenkomsten waar te nemen met betrekking tot de bodemopbouw. Ook op deze locaties bestaat de bodem voor een belangrijk deel uit de eerder genoemde stroomgordelafzettingen, evenals op locatie 1 en de reservelocatie. Naast oppervlaktewaarnemingen op enkele percelen zijn in totaal 231 grondboringen verricht binnen deze twee locaties.

Met betrekking tot locatie de Essenpas zijn in de archieven van de ROB (het CAA en het CMA) geen vindplaatsen geregistreerd binnen de grenzen van deze bouwlocatie. Informatie van de Historische Kring en gegevens uit de literatuur leverde echter de vermoedelijke locatie van een laat-middeleeuwse woonplaats op. Uiteindelijk zijn op deze bouwlocatie twee belangrijke vindplaatsen aangetroffen.

Vindplaats 1 betreft het terrein waarop de enkele jaren geleden gesloopte 'boerderij van Breunissen' heeft gestaan. Overblijfselen van de omgrachting zijn nog deels in het terrein aanwezig. Op de plaats van de boerderij zijn fragmenten van kloostermoppen gevonden. Buiten de omgrachting zijn eveneens fragmenten van laat-middeleeuwse kloostermoppen, aardewerkscherven botfragmenten en houtskool aangetroffen, evenals recenter puin.   Op basis van deze resultaten is voorgesteld om het terrein door middel van geofysisch onderzoek nader te onderzoeken. Dit omdat mogelijk werd geacht dat er nog fundamenten of resten daarvan in de ondergrond aanwezig zijn die mogelijk hebben toebehoord aan het kasteel de 'Hof to Haeldern'. De resultaten van de oppervlakte-weerstandsmetingen op deze vindplaats kunt u op verderop bewonderen. Het (hoofd-)gebouw van de Essenpas heeft in het noordoosten van het omgrachte terrein, dat in vier 'kwartieren' verdeeld lijkt te zijn geweest, gelegen. De momenteel nog herkenbare oprijlaan sluit aan op het zuidoostelijke kwartier.   Vindplaats 2 ligt circa 150 meter ten zuiden van de Essenpas. Hier zijn stukken tufsteen, fragmenten van kloostermoppen (van uitzonderlijk groot formaat) en dakleien, mortel alsmede grote veldkeien en brokken natuursteen gevonden. Ook werden er diverse gesmede spijkers aangetroffen.

Na het zetten van controleboringen en het uitvoeren van een geofysisch onderzoek ging het ook hier om een stenen gebouw, naar alle waarschijnlijkheid de resten van de verloren gegane 'Haldersche kapelle'. De centraal in het onderzochte areaal gelegen structuur kan als kapel worden geïnterpreteerd. Het gebouw was namelijk georiënteerd, dat wil zeggen naar het oosten gericht. De ingang lag aan de (rechte) westzijde, de oostzijde werd afgesloten door een absis (een ronde of veelhoekige uitbouw). Het gebouw is acht à negen meter lang geweest. De locatie van de vermoedelijke 'Haldersche kapelle' is omgeven geweest door een rechthoekige structuur, waarvan met zand en puin opgevulde greppels zijn teruggevonden.  

De resultaten van het archeologisch onderzoek op bouwlocatie 3 vormen een belangrijke bijdrage tot de kennis van het cultuurhistorisch erfgoed van Bemmel en in het bijzonder van Haalderen. Dit heeft er dan ook toe geleid dat RAAP de aanbeveling heeft gedaan deze vindplaatsen te ontzien bij de inrichting van het gebied. De desbetreffende terreinen dienen bij voorkeur als cultuurhistorische monumenten in de nieuwbouw te worden geïntegreerd. Men heeft uiteindelijk bij het opstellen van het stedebouwkundig plan de structuur van het centraal gelegen omgrachte kasteelterrein gehandhaafd en versterkt. Of de locatie van de kapel blijft gevrijwaard van bebouwing zal de toekomst leren.